Οι γονείς καταφθάνουν συνήθως στον ειδικό, όταν μαθαίνουν από το σχολείο ή κάποιον άλλο φορέα στον οποίο απασχολείται το παιδί τους ότι υπάρχει κάποιο «πρόβλημα» στη συμπεριφορά του. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι λίγες και οι φορές που το «πρόβλημα» εντοπίζεται κυρίως μέσα στο σπίτι και συνειδητοποιώντας ότι οι μέθοδοι που έχουν χρησιμοποιήσει δεν αποδίδουν, μην ξέροντας πια τι να κάνουν, αποφασίζουν να αναζητήσουν βοήθεια.
Τα συναισθήματα των γονέων, όταν εμπλέκονται σε μια τέτοια διαδικασία, είναι τις περισσότερες φορές αρκετά μπερδεμένα. Συχνά κατακλύζονται από ενοχές, τύψεις και σκέψεις του τύπου «τι έχω κάνει λάθος και το παιδί μου συμπεριφέρεται έτσι;». Άλλοτε πάλι αγωνιούν πολύ, στεναχωριούνται και ψάχνουν να βρουν μια μανιέρα για να «φτιάξουν» και πάλι το παιδί τους και να το κάνουν να συμπεριφερθεί με τον τρόπο που θεωρούν σωστότερο για τους ίδιους. Ψάχνουν συνήθως μια συμβουλή ή μια μέθοδο που θα τους λύσει τα χέρια.
Αυτή η μέθοδος, δυστυχώς, δεν υπάρχει. Γενικά, στην αντιμετώπιση ψυχολογικών προβλημάτων δεν υπάρχουν προκαθορισμένες, στερεότυπες «συνταγές». Δεν υπάρχουν ρετσέτες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αδιακρίτως σε όλες τις περιπτώσεις. Η κάθε οικογένεια είναι ξεχωριστή και μοναδική. Μοναδική στους τρόπους της, στους κανόνες και τις απαγορεύσεις της. Ως εκ τούτου το κάθε σύστημα οικογένειας διερευνάται και μελετάται ξεχωριστά. Επιπλέον, υπάρχει άλλο ένα θέμα που χρειάζεται να ληφθεί υπόψη. Στην εφαρμογή της οποιασδήποτε διορθωτικής – θεραπευτικής παρέμβασης υπάρχει μια κύρια δυσκολία: ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς θα εφαρμόσουν τις προτάσεις και συμβουλές του ειδικού.
Έτσι κάποιοι από τους τρόπους που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να διευκολύνουν αυτήν την δυσκολία είναι τα παιχνίδια ρόλων ή άλλες βιωματικές τεχνικές και η τήρηση ημερολογίων έτσι ώστε να μπορεί ο κάθε γονέας να παρατηρήσει τον εαυτό του και να κατανοήσει τι από αυτά που δοκιμάζει έχει αποτέλεσμα και τι όχι. Συνήθως όταν ένας γονιός καταφθάνει στον ψυχολόγο, χρειάζεται στήριξη και ο ίδιος, γιατί στην πραγματικότητα αυτό που κάνει τους γονείς να χάνουν την φαντασία τους και την αποτελεσματικότητα τους στον τρόπο διαπαιδαγώγησης είναι τα προσωπικά τους προβλήματα που σε εκείνη τη στιγμή αδυνατούν να διαχειριστούν.
